داشتن خلط ممکن است بنا به دلایل مختلفی در افراد وجود داشته باشد که یکی از دلایل آن وجود عفونت در بدن افراد می باشد. در متن زیر به اطلاعات بیش تری در این باره اشاره شده است.
داشتن خلط به منزله عفونت است؟
داشتن خلط نمونه ای از ماده سیاه پوست است که اغلب هنگام عفونت در ریه ها یا مجاری تنفسی از قفسه سینه افراد بیرون می آید و به این گونه می باشد که بیش تر از گلبول های سفید تشکیل شده است که با عفونت های مخلوط با میکروب ها مبارزه می کنند. پزشکان با استفاده کردن از خلط، به دنبال این هستند تا بفهمند چه چیزی ممکن است باعث بیماری فرد شده باشد که این عامل می تواند یک باکتری، یک ویروس یا هر چیز دیگری باشد. حال به دنبال این هستیم که بدانیم که چرا بدن فرد خلط تولید می کند؟ همان طور که می دانیم ریه های فرد توسط یک گذرگاه به نام نای به دهان فرد متصل می شوند که از پشت گلو شروع می شود. چند اینچ پایین تر، به کانال های جداگانه ای به نام برونش تقسیم می شود که هوا را از نای به ریه های فرد هدایت می کند.
اگر فرد دارای سابقه بیماری می باشد و یا راه های بین دهان و ریه های فرد توسط چیزی مانند دود یا آلودگی هوا تحریک می شود، بدن آن ها خلط ایجاد می کند. لازم به ذکر است که خلط هم چنین به عنوان بلغم نیز شناخته می شود. این با بزاق، مایع رقیق تری که دهان فرد برای کمک به غذا تولید می کند، متفاوت است. هنگامی که افراد سرفه می کنند، بدن آن ها در تلاش است تا از شر آن خلط خلاص شود. اگر پزشک مورد نظر نمی تواند با اطمینان بیان کند که مشکل فرد چیست، ممکن است نمونه ای از خلط فرد را برای آزمایش بیماری های مختلف جمع آوری کند. در این گونه موارد، احتمالاً پزشک یک سری سوالات را در مورد سرفه از فرد خواهد پرسید که برخی از آن ها ممکن است شامل موارد زیر باشد: میزان سرفه چه مدت است که ادامه دارد؟ سرفه های مورد نظر چقدر طول می کشد؟ آیا هنگام سرفه چیزی ظاهر می شود؟ آیا در زمان خاصی از روز بدتر است؟ آیا در حال استفاده از سیگار هستید؟ آیا وزن کم کرده اید؟ آیا عرق شبانه دارید؟ پاسخ های فرد به این سؤالات و سؤالات دیگر به پزشک مورد نظر کمک می کند که مشکل چیست. با این وجود، حال اگر سرفه فرد نشان می دهد که وی یک بیماری ناشی از باکتری، مانند برونشیت، ذات الریه یا سل که یک عفونت بالقوه جدی است و معمولاً ریه های فرد را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند باعث ایجاد سرفه های خونی در فرد شود، دارد. هم چنین، سرفه های فرد ممکن است توسط میکروب های دیگری مانند قارچ یا ویروس ایجاد شود. بیش تر اوقات نیز، از فرد خواسته می شود که مقداری خلط را سرفه کرده و برای آزمایش آن را در یک فنجان تمیز تف کنند.
ممکن است لازم باشد ابتدا دهان خود را با آب شسته و ممکن است پزشک از وی بخواهد که یک وعده غذایی را حذف کند یا مصرف آنتی بیوتیک های کشنده باکتری را که قبل از انجام آزمایش داده است را متوقف کند. پزشک مورد نظر، احتمالاً برای انجام آزمایش به حدود 1 قاشق چای خوری معادل 5 میلی لیتر خلط نیاز دارد. در این جا باید سعی شود تا آن جا که امکان پذیر است خلط و بزاق کمتری بیرون آورده شود. علاوه بر این، هیچ خطر شناخته شده ای برای آزمایش وجود ندارد.
ممکن است فرد از خود بپرسد که اگر نتوانم به اندازه کافی سرفه کنم چه می شود؟ اگر فرد به تنهایی نتواند این کار را انجام دهد، ممکن است یک تکنسین بتواند مقداری خلط ایجاد کند. اگر هنوز فرد نمی تواند به اندازه کافی خلط سرفه کند، ممکن است پزشک از وی بخواهد در غباری از آب هیپرتونیک یا نمک تنفس کند که باعث ایجاد سرفه عمیق تری می شود و به رفع خلط و هم چنین رد بیماری سل کمک کند. در یک روش تهاجمی تر، ممکن است مجبور شوند از ابزاری به نام برونکوسکوپ برای جمع آوری نمونه استفاده کنند. این دستگاه دارای یک نور و یک دوربین کوچک است. پزشک فرد به آرامی آن را در نای وی قرار می دهد تا نمونه ای را پیدا کند. در حالی که این اتفاق می افتد، به فرد داروهایی داده می شود تا بتواند آرام شود، اما ممکن است پس از آن گرفتگی صدا وجود داشته باشد و فرد گلودرد نیز داشته باشد.
افراد باید در جریان باشند که احتمال خونریزی، تب یا ذات الریه، یا سقوط ریه در طول این فرآیند وجود دارد. در تست نمونه پزشک احتمالاً به رنگ چیزی که فرد تف کرده است نگاه می کند و بدین ترتیب، می تواند سرنخ هایی را در مورد آن چه در حال وقوع است ارائه دهد: مایل به سفید، زرد یا سبز. این بدان معنی است که خلط فرد احتمالاً شامل تعداد زیادی گلبول سفید خونی است که با عفونت مبارزه می کند. نشانه یک بیماری تنفسی مانند ذات الریه یا برونشیت است.
قرمز یا زنگ زده: اگر فرد دارای شرایطی می باشد که باعث خون ریزی می شود، ممکن است رگه ها یا نقاط قرمز رنگ در خلط وجود داشته باشد. خلط خونی یا زنگ زده ممکن است نشان دهنده وضعیت جدی تری باشد. خاکستری یا سیاه: اگر افراد در حال کشیدن سیگار می باشند و یا در مکانی پر دوده مانند معدن زغال سنگ کار می کنند، ممکن است خلط آن ها رنگ خاکستری یا سیاهی داشته باشد. هنگامی که پزشک نمونه را بررسی کرد، یک تکنسین آزمایشگاهی می تواند آزمایشاتی را انجام دهد که نشان می دهد چه نوع باکتری یا سلولی در آن وجود دارد. این آزمایش ها به جداسازی باکتری های طبیعی موجود در بدن فرد از حشرات بیماری زا که ممکن است فرد را بیمار کنند کمک می کند.
اگر عفونت پیدا شود، آزمایش های اضافی می توانند مشخص کنند که چه آنتی بیوتیکی باید تجویز شود. ممکن است چندین روز طول بکشد تا مجموعه کاملی از آزمایشات انجام شود. اما اگر نمونه فرد چیزی خطرناک را نشان می دهد، پزشک باید فوراً به فرد بگوید که آزمایش های دیگری را انجام دهد. هم چنین، در این گونه موارد ممکن است از فرد خواسته شود که یک عکس اشعه ایکس یا سی تی اسکن برای جستجوی علائم یک بیماری مداوم ریه انجام شود و یا ممکن است چیزی به فرد داده شود که آزمایش عملکرد ریوی نامیده می شود تا بفهمد ریه های وی چقدر خوب کار می کنند.
خلط زمانی تولید می شود که ریه های فرد بیمار آسیب دیده باشد. خلط بزاق نیست بلکه مخاط غلیظی است که گاهی به آن خلط می گویند که از ریه ها سرفه می شود. بدن برای مرطوب نگه داشتن بافت های نازک و ظریف دستگاه تنفسی مخاط تولید می‌کند تا ذرات کوچکی از مواد خارجی که ممکن است خطرآفرین باشند به دام افتاده و به بیرون رانده شوند. گاهی اوقات، مانند زمانی که عفونت در ریه ها وجود دارد، مخاط اضافی تولید می شود. بدن تلاش می کند تا با سرفه کردن آن به صورت خلط از شر این اضافی خلاص شود. علل و رنگ های خلط نوعی مخاط است که ممکن است هنگام سرفه دفع شود. دلایل مختلفی برای تولید خلط اضافی در بدن وجود دارد.
با سیگار کشیدن افراد سیگاری، مخاط در ریه ها جمع می شود و باعث سرفه سیگاری می شود. خلط تولید شده ممکن است سبز، زرد یا خونی باشد. به عنوان یک قاعده کلی، خلط در مراحل اولیه عفونت سبز تیره است و با بهبود عفونت به تدریج روشن می شود. وجود آنزیمی به نام میلوپراکسیداز است که به خلط رنگ سبز آن را در طول عفونت می دهد. برخی از عفونت ها ممکن است باعث رنگ زرد، خاکستری یا زنگ زده خلط شوند. برونشیت مزمن به سرفه روزانه ای گفته می شود که خلط تولید می کند و حداقل 3 ماه طول می کشد و برای دو سال متوالی رخ می دهد. این یکی از علائم سایر بیماری های ریوی، از جمله آمفیزم و بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) است.
اکثر موارد برونشیت حاد را می توان در خانه با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و با نوشیدن مایعات فراوان درمان کرد. پنومونی سایر علائم رایج عبارتند از: مشکل در تنفس ضربان قلب سریع، تب، احساس ناخوشی و به طور کلی عرق کردن و لرزیدن و از دست دادن اشتها.
اگر کسی فکر می کند که ممکن است ذات الریه داشته باشد، باید با پزشک صحبت کند. تشخیص این عارضه ممکن است دشوار باشد. پنومونی خفیف را می توان در خانه با آنتی بیوتیک، استراحت و مایعات فراوان درمان کرد. پزشکان مصرف مسکن های بدون نسخه، نوشیدن مایعات زیاد و استراحت را توصیه می کنند. با این حال، مواقعی وجود خواهد داشت که بهتر است افراد به دنبال مراقبت های پزشکی باشند. این موارد شامل زمانی است که فرد ممکن است سرفه شدیدی داشته باشد که تا چند دقیقه طول بکشد.